ACTH  (Hormon adrenokortykotropowy), znany również jako kortykotropina, jest produktem rozpadu większego prekursora proopiomelanokortyny (POMC). Jego główne działanie skupia się na tym, że jest agonistą endogennych receptorów melanokortyny, w których stymuluje powierzchnię komórki, powodując wydzielanie androgenów i kortykosteroidów. Ten składający się z 39 aminokwasów hormon peptydowy jest wytwarzany w przednim płacie przysadki mózgowej po stymulacji przez hormon uwalniający kortykotropinę (CRH) z podwzgórza w odpowiedzi na stres. Stymuluje wydzielanie hormonu steroidowego, w szczególności glukokortykoidów w korze nadnerczy, działając poprzez receptor błony komórkowej ACTH-R. U ssaków działanie ACTH ogranicza się do tych obszarów kory nadnerczy, w których powstają hormony glukokortykoidowe kortyzol i kortykosteron. ACTH ma niewielką kontrolę nad wydzielaniem aldosteronu, drugiego istotnego hormonu steroidowego z kory nadnerczy. Nieprawidłowe poziomy ACTH w organizmie zostały powiązane z pierwotną niedoczynnością kory nadnerczy/chorobą Addisona, chorobą Cushinga i wtórną niedoczynnością kory nadnerczy. ACTH zwany także tetrakozaktydem bezpośrednio aktywuje białka G. Jest także stymulatorem powstawania cyklazy adenylanowej i cAMP. 

ACTH wpływa na nadnercza, a głównym hormonem, na którym się skupiamy, to kortyzol. Kortyzol w głównej mierze postrzegany jest jako hormon wpływający negatywnie nafunkcjonowanie organizmu ludzkiego, nic bardziej mylnego. Kortyzol jest hormonem życia. To dzięki niemu rano budzimy się, to on mobilizuje nasze ciało do działania np. w sytuacjach stresu fizycznego czy emocjonalnego. Jest wiele objawów niskiego poziomu kortyzolu. 

Wśród nich możemy zaliczyć: 

Niski poziom energii

Zmęczenie

Zwiększone pragnienie 

Nadciśnienie tętnicze

Bóle głowy

Osłabienie aparatu mięśniowego

Drętwienie kończyn

Długotrwała ekspozycja na stres fizyczny/emocjonalny (brak snu, stresująca praca, toksyczne relacje, negatywne myślenie)

Oddawanie moczu w nocy

Dawkowanie

ACTH jest bardzo specjalistycznym peptydem, którego stosowanie, bez szczegółowej diagnostyki (m.in. przysadka, nadnercza), może mieć negatywny wpływ na organizm. 

Podawanie podskórne należy rozpocząć od możliwie niskich dawek – 50mcg i obserwować indywidualną reakcję organizmu.